ಜನರಲ್ ವಾರ್ಡಿನಲ್ಲಿ...
ಜನರಲ್ ವಾರ್ಡಿನ ತುಂಬ ಸಾವಿನ ವಾಸನೆ
ಗೂರಲು ಕೆಮ್ಮಿನ ಮುದುಕ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಷ್ಟೆ ತೀರಿದ್ದಾನೆ
ಅವನು ಮಲಗಿದ್ದ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಹೊಸ ಬೆಡ್‌ಶೀಟು ಬಂದಿದೆ
ನಿನ್ನೆಯಷ್ಟೆ ಸುಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದ ಹೆಣ್ಮಗಳ ಸುತ್ತ ಪರದೆ
ಅಸಹ್ಯ ಕಮಟು. ರಕ್ತವೇ ಬಿಳಿಬಿಳಿಯಾಗಿ ಜಿನುಗುತ್ತಿರಬಹುದು
ಸಾವು ನಾಳೆಯೋ ನಾಡಿದ್ದೋ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು?
ಹೊಸದೊಂದು ಮಗು ಹುಟ್ಟಿದೆ
ತಾಯಿ ಹಾಲೂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಎಲ್ಲರೆದುರೇ
ನಾಚಿಕೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಹುಡುಗಿ ಈಗ ಹೆಂಗಸಾಗಿದ್ದಾಳೆ
ನನ್ನ ಕರುಳ ಹುಣ್ಣು ಕತ್ತರಿಸಿಯಾಗಿದೆ
ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ, ಅಲ್ಲಾಡದಂತೆ ಹೊಲಿಗೆ ಬಿಚ್ಚದಂತೆ
ಮಂಚದ ಕೆಳಗೆ ಯಳನೀರು ಬುರುಡೆ, ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಗ್ಲೂಕೋಸು ಬಾಟಲಿಗಳು
ಕೊಯ್ಯುವಾಗ ಹೇಳಿದ್ದರು ಡಾಕ್ಟರು;
ಸ್ವಲ್ಪ ತಡಮಾಡಿದ್ದರು ಹುಣ್ಣು ಸಿಡಿದು ವಿಷವಾಗಿ
ಸತ್ತೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆನಂತೆ, ಸಾವು ಕದ ತಟ್ಟಿ ಬಂದಿತ್ತೆ?
ಹೊಸ ಪೇಶೆಂಟು ಬಂದಂತಿದೆ
ಹಳೇ ಡಾಕ್ಟರುಗಳು ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ
ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆಯ ನರ್ಸುಗಳು ಅದೇನೇನೋ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ
ಸಾವು ಇಲ್ಲಿ ಮಾಮೂಲು, ಹುಟ್ಟೂ ನಿತ್ಯದ ದಿನಚರಿ
ಹುಟ್ಟು-ಸಾವುಗಳ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದ್ದನ್ನು ಪಡೆಯುವಂತಿಲ್ಲ
ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕು
ಜನರಲ್ ವಾರ್ಡಿನ ತುಂಬ ಈಗ ಅದೆಂಥದೋ ಔಷಧಿಯ ಕಮಟು ವಾಸನೆ
ದೇಹ ಕಿತ್ತೆಸೆದು ಹೊರಡುವ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ
ದೇಹ ಧರಿಸಿ ಬರುವ ಜೀವಕ್ಕೆ ಗಂಧವಿದೆಯೇ?
ಮಳೆ ಅಂದರೆ ನೀನಷ್ಟೆ ಕಣೆ...
ಮೊನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಮಳೆ
ಎದೆ ತೋಯ್ದು ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವಾಗ
ನಿನ್ನದೇ ನೆನಪು...
ಮಳೆ ಅಂದರೆ ಹಾಗೆ,
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಹೀರಿದ
ಹಸಿ ಮಣ್ಣಿನ ಪರಿಮಳ..
ನಿನ್ನ ಒಳಗೆ ನಿಂತು
ನನ್ನ ಜೀವರಸವನ್ನೆಲ್ಲ ಹರಿಸುವಾಗ
ಹರಡಿದ ಗಮ್ಮನೆಯ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ
ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಜೀವ ತೇಕಿ, ದೇಹ ಜೀಕಿ
ಚಿಮ್ಮನೆ ಚೆಲ್ಲಿದ ಹುಡಿಹುಡಿ ಮಾತುಗಳು;
ಹಿಂದೆ ಬಿಮ್ಮನೆ ನಿಂತ ಕನವರಿಕೆಗಳು
ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ಹಣೆಯ ಸಿಂಧೂರ ತೋಯಿಸಿದ ಬೆವರು
ಎದೆಯ ಸೀಳಲ್ಲಿ ಕವಲಾಗಿ ಹರಿದ ಬಿಸಿಯುಸಿರು
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಜಾಗೃತಗೊಂಡ ತೇವ
ನನ್ನೊಳಗಿಂದ ನದಿಯಾಗಿ ಹರಿದ ಕಾವ್ಯ
ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ತುಟಿ ಒತ್ತಿದಾಗ ಉಳಿದ ಎಂಜಲ ಅಂಟು
ಮೊಲೆ ಹೀರುವಾಗ ಸಣ್ಣಗೆ ಜಿನುಗಿದ ಹಾಲು
ದೇಹವೇ ಇಡಿಯಾಗಿ ಚೀರಿ ಚಿಮ್ಮಿದ ಜೀವಚೈತನ್ಯ
ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ನೀನು
ಮತ್ತು ನೀನಷ್ಟೆ ಕಣೆ.....
ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲಿ ಉರಿದುರಿದು....
-೧-
ಸಿಟ್ಟು ಸೆಡವು ಹತಾಶೆ ನೋವಿನಲ್ಲೂ ನೀನು
ಮೇಣದಂತೆ ಉರಿದುರಿದು
ಬೆಳಕಿಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೀ...
ಬೆಳಕಿಗೆ ಮೇಣ ಬೇಕು, ಮೇಣಕ್ಕೆ ಬೆಳಕಲ್ಲ.
ಉರಿಯುತ್ತ ಉರಿಯುತ್ತ ಮೇಣವೇ ಬೆಳಕಾಗುವ ವಿಸ್ಮಯ
ಅದ ನೋಡಿ ನಾನು ಬರಿದೇ ಬೂದಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
-೨-
ನೀನು ನನ್ನ ಭೂತವಲ್ಲ, ಕನಸಲ್ಲ, ಬದುಕಲ್ಲ, ಭವಿಷ್ಯವಲ್ಲ
ಗುರಿಯಲ್ಲ, ಅಸ್ಮಿತೆಯಲ್ಲ...
ಏನೂ ಅಲ್ಲದಿರುವ ನೀನು ನನ್ನ
ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವಾದೀಯೆಂಬ ಭೀತಿ ನನಗೆ
-೩-
ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಮೋಹ, ಕಾಮಾದಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ನಿರರ್ಥಕ
ನನಗೆ, ನಿನಗೆ ಬೇಕಿರುವುದು ಆತ್ಮಸಾಂಗತ್ಯ
ಅದಿರುವುದು ವಾಸ್ತವದ ಬೆಂಕಿಯ ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲಿ
ಅಲ್ಲಿ ಬೇಯಬೇಕು, ಬೆಂದು ಉರಿದು ಹೋಗಬೇಕು
-೪-
ಕಲ್ಲು ಅಹಲ್ಯೆಗೆ ಮನುಷ್ಯಳಾಗುವ ತವಕ,
ನನಗೆ ಕಲ್ಲಾಗುವ ಆಶೆ
ಯಾಕೆಂದರೆ ಕಲ್ಲು ಕರಗುವುದಿಲ್ಲ
ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ ಮನಸ್ಸು ಕರಗಲಾರದು
ಕರಗದ ಕಾಯ ನಿರಾಕಾರವಾಗಿ, ವಿಸ್ಮಯವಾಗಿ
ಅನಂತವಾಗಬೇಕು
-೫-
ನನ್ನ ದೇಹ, ಭಾವ, ಮಾತು, ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಬೇಡ
ಮೆಚ್ಚುವುದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಮೆಚ್ಚು
ಅದೊಂದೇ ಅವಿನಾಶಿ
-೬-
ನಾನು ಬೋಧಕನೂ ಅಲ್ಲ, ಬಾಧಕನೂ ಅಲ್ಲ
ಕಾಲಾಗ್ನಿಯಲ್ಲಿ ದಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ ಕುಳಿತ
ಭೈರಾಗಿಯಂಥವನು
ನನಗೆ ಬೂದಿಯೇ ಬೆಳಕು
ಈ ಬೆಳಕಿನಿಂದಲೇ ಬದುಕನ್ನು ನೋಡಬಯಸುವೆ
-೭-
ಯಾರು ಯಾರನ್ನೂ ಬೆಳಗಿಸಲಾಗದು
ಬೆಳಗಲು ಬಯಸುವವರು ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಬೇಕು
ಉರಿಯಬೇಕು
ತಾನೇ ಬೇಯಲು ಹೊರಟವನು ಏನನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಬಹುದು?
ಆ ನದಿಯಲ್ಲಿ..
ಹಾವಿನಂತೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡ
ದೂರದ ಬೈಪಾಸ್ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ
ಭಾರಹೊತ್ತ ಲಾರಿಯೊಂದು
ದಮ್ಮುಕಟ್ಟಿ ದಬಾಯಿಸಿ
ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ಸದ್ದಾಗುತ್ತಿದೆ,
ಮಟಮಟ ಉರಿವ
ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಪೈಪೋಟಿಯಲಿ
ಗುಂಯ್ಯನೆ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ
-ಗೆ ಅಲುಗುವ
ತೆಂಗಿನ ಗರಿಗಳ ಚಟಚಟ, ಪಟಪಟ.
ನನ್ನ ಸಾವಿನ ಚಿತ್ರ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ತರಿಸಿದ
ನೀರಿಗೆ ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲ,
ಕೊರೆದು ಚೂಪಾದ
ಬಂಡೆಗಳ ತುದಿಯಲಿ ಹನಿಯುವ
ಎತ್ತರದ ಜಲಪಾತದೊಂದು
ಹನಿಗೂ ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲ.
ರಾತ್ರಿಯ ಕಪ್ಪು, ಕಡುಗಪ್ಪು ಮೋಡದೊಳಗೆ
ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲನೆ ಸರಿಯುವ
ಚಂದಿರನ ಕಾಲ್ಸಪ್ಪಳ,
ನೋವ ಸುಖದಲ್ಲಿ
ಮೌನವಾಗಿ ಹರಿದ
ಮೈಥುನ ನಿನಾದ,
ಭೂಮಿಯಾಳ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದ
ಕಾಣದ ಬೇರು; ಮೇಲೆ ಹಸಿರ ಚಿಗುರು.
*****
ಬೆಣಚು ಕಲ್ಲುಗಳ ಮೇಲೆ
ಹರಿಯುವ ಶೀತಲ ನೀರಿಗೆ
ಕಾಲಿಳೆಬಿಟ್ಟು ನೀರು ಚಿಮ್ಮುತ್ತ,
ಉಗ್ಗುತ್ತ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ನುಗ್ಗುವ
ಆ ನದಿ
ಕನಸಲ್ಲಿ ಹರಿದಿತ್ತು...
ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಿತ್ತು,
ಮಲಗುವ ಮುನ್ನ
ಮುಚ್ಚಲು ಮರೆತಿದ್ದ
ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿಗಳ ಹೊರಗೆ
ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗಿಸುವ ಆಕಾಶ,
ಲಕಲಕಿಸುವ ಗೊಂಚಲು ಗೊಂಚಲು ತಾರೆಗಳು,
ಇರುಳು ಮೀಯಲು ಇಳಿದಂತೆ
ಆ ನದಿಯೊಳಗೆ...
ಒಂದರೆಗಳಿಗೆ
ನಾನೂ ಮಿಂದೆದ್ದೆ
ಅಸಂಖ್ಯ ತಾರೆಗಳ ಕೊಳದಲ್ಲಿ,
ದೂರ ಬೆಟ್ಟದ ಪರಿಮಳ,
ಓಡಿದಷ್ಟು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತುವ, ಮುತ್ತುವ
ಕಾಡುಗುಲಾಬಿಯ ಸುಗಂಧ,
ಭೂಮಿಯುಸಿರಿನ ಸುವಾಸನೆಯಲಿ
ಮಣ್ಣ ತೊಟ್ಟಿಲು ಜೋ...ಜೋಗುಳ
ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ
ಮಿಂದ ಮೈ ಮನಸ್ಸು
ನಿಧಾನ, ಧ್ಯಾನ... ಮಂಪರು, ನಿದ್ದೆ...
